Mijn naam is Karen Beijer. Ik ben 50 jaar, leerkracht op een basisschool en woonachtig in Hoofddorp. Na mijn studie Europese Studies in Amsterdam werkte ik o.a. vele jaren in de organisatie van (medische) congressen en nascholing en van grote evenementen. Samen met mijn echtgenoot Joost kreeg ik twee kinderen; Tess (17) en Evi (10). Na de geboorte van Evi ben ik de Pabo gaan doen en hierna in 2012 als leerkracht aan de slag gegaan. Met Tess bleek in 2001 een paar maanden na haar geboorte van alles aan de hand te zijn en uiteindelijk kregen we na een paar jaar de diagnose van het Mowat Wilson Syndroom. Een zeer zeldzame genetische afwijking met een ernstige meervoudige beperking tot gevolg. Nadat we verhuisden naar Hoofddorp ging zij dagelijks kinderdagcentrum de Zevenster bezoeken.
Als kind met een beperking kun je naar mijn mening eigenlijk nergens beter dan in Nederland geboren kunt worden. En hoewel de kinderdagcentra en speciaal onderwijs-scholen over het algemeen zeer veilige, beschermde en goede plekken zijn waar deze kinderen worden opgevangen, zijn toch hun wereld en die van gezonde mensen en kinderen totaal gescheiden.
Om mee buiten te spelen, aan te schuiven bij het voorlezen, de muziekles, gymnastiek of klim- en klauterlessen. Hele waardevolle contacten, inzichten en ervaringen levert dit op. Een project dat veel bijval ontving en er zelfs voor zorgde dat de gemeente Haarlemmermeer een motie aannam waarin stond dat de mogelijkheden van een Samen naar School Klas vanuit de gemeente moesten worden onderzocht.
Want dat was wat ik uiteindelijk wilde bereiken; een Samen naar School Klas starten in de Haarlemmermeer. Een veilige groep voor kinderen met een beperking ín een reguliere basisschool. Waarbij deze kinderen een-op-een begeleid in de klassen kunnen ervaren, voelen, meedoen en leren. Maar waarbij ook zeker de kinderen van de basisschool ontdekken dat gezond geboren worden helemaal niet zo vanzelfsprekend is en dat er heel veel kinderen zijn die die mazzel niet hebben. Het contact leggen tussen deze twee groepen vormt wat mij betreft de ultieme win-winsituatie. Een veilige plek creëren waar kinderen zich terug kunnen trekken en rust kunnen krijgen indien nodig, maar waar ze samen met de basisschoolleerlingen kunnen ontwikkelen, leren en ontdekken wanneer mogelijk. En omdat het kennelijk zo moest zijn, ontmoette ik begin 2018 Moniek. We bleken beiden dezelfde droom na te jagen en zijn elkaar eigenlijk op precies het juiste moment tegengekomen.
